zdrowie i natura

Koraty cieszą się bardzo dobrym zdrowiem. Dzięki temu, że ominęło je wiele zabiegów hodowlanych, typowych dla innych ras, koty te zachowały naturalną odporność swoich dzikich przodków. Hodowcy koratów rygorystycznie dbają o różnorodność genetyczną i unikanie chowu wsobnego (ang. inbreeding), dzięki czemu u kotów tej rasy nie występują żadne charakterystyczne wady ani choroby genetyczne.

_N040430 r _N040476 r _N039814

W Tajlandii przez wieki określano rasy kotów na podstawie koloru ich futra. Ze względu na wspólne dziedzictwo korata z dwiema innymi rasami (kotem syjamskim i burmańskim), koraty mogą w rzadkich przypadkach posiadać recesywny gen koloru, skutkiem którego rodzą się kocięta o umaszczeniu point lub lilak. Takie piękne koty, przypominające dawne koty syjamskie, nie mogą być jednak zarejestrowane jako koraty, ponieważ korat – zgodnie z tajską tradycją – może mieć tylko i wyłącznie umaszczenie szare.

Koraty mają silny instynkt rodzicielski. Bardzo troskliwie opiekują się kociętami – także kocury garną się do opieki nad młodymi. Koty te mają bardzo silny naturalny popęd seksualny. Dojrzewają wcześnie, około 4-5 miesiąca życia. Kotki przeraźliwie miauczą przez wiele dni, a nawet tygodni, i mogą znaczyć. Kocury znaczą intensywnie. Jeśli nie planuje się rozmnażać koratów, najlepiej jest jak najwcześniej je wykastrować, ponieważ ich popęd seksualny może uprzykrzyć życie ich otoczeniu, a przede wszystkim bardzo wyczerpuje same koty i nie służy ich zdrowiu.